Met de trein door Europa reizen is een van de populairste vakanties en een vakantie waarvan je op elke leeftijd kunt genieten. Eenmaal op het Europese spoornetwerk is het mogelijk om door alle landen van de Europese Unie en het Schengengebied te reizen en te genieten van een kort bezoek aan bestemmingen naar keuze.
Voor elke vorm van Europees reizen zijn natuurlijk de juiste papieren en documenten nodig, wat in de meeste gevallen een Europees paspoort betekent voor burgers die in de Europese Unie geboren zijn. Onderdanen van niet-EU-landen hebben een visum nodig, tenzij ze staatsburger zijn van een land dat momenteel vrijgesteld is van visumplicht door de EU, waaronder ook het Schengengebied valt.
Het concept van visumwederkerigheid
Landen die momenteel een wederzijdse visumvrije overeenkomst hebben, zijn onder andere de Verenigde Staten, Canada, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland en het Verenigd Koninkrijk. Burgers van deze (en andere) landen kunnen met een geldig paspoort vrij het grote Europese gebied in reizen.
Uitrol ETIAS
Deze situatie zal in de komende twee jaar veranderen als de Europese Unie een systeem invoert waarbij bezoekers uit alle landen buiten de EU en het Schengengebied vooraf worden gescreend. Onder de naam ETIAS (European Travel Information and Authorisation System) moeten bezoekers die naar Europa willen reizen ETIAS-goedkeuring hebben aangevraagd en gekregen voordat ze op reis gaan. ETIAS is een vorm van een digitaal visum, maar dan in elektronisch formaat, dat gekoppeld is aan het paspoort van de reiziger.
Voorlopig is ETIAS echter niet verplicht en mogen reizigers met een geschikt paspoort overal in Europa op de trein stappen en naar een andere Europese bestemming reizen met zoveel treinverbindingen als ze nodig hebben.
Net als ETIAS introduceert ook het Verenigd Koninkrijk een elektronisch pre-screeningsysteem voor bezoekers. De regeling, die de UK ETA (Electronic Travel Authorisation) wordt genoemd, wordt in 2023 en 2024 geleidelijk ingevoerd en wordt daarna verplicht voor alle niet-Britse of Ierse bezoekers aan het Verenigd Koninkrijk.
Buren
Treinreizen in het post-Brexit tijdperk
Ondanks dat het Verenigd Koninkrijk geen lid meer is van de EU na Brexit is het nog steeds mogelijk voor Europeanen en andere in aanmerking komende onderdanen om het Verenigd Koninkrijk op te nemen in een Europees treinavontuur, hoewel er slechts twee landen zijn van waaruit dit doel rechtstreeks kan worden bereikt: Frankrijk en de Republiek Ierland.
Frankrijk en Ierland zijn de naaste buren van het Verenigd Koninkrijk en de enige twee Europese landen die een treinverbinding hebben met het Verenigd Koninkrijk, hoewel de Ierse verbinding een beetje vals is, omdat er een boottocht voor nodig is als je naar Engeland of Wales reist.
Om de situatie iets beter te begrijpen, is een kort lesje aardrijkskunde nodig. Het Verenigd Koninkrijk is geen land, maar een verzameling van vier landen onder een gemeenschappelijke titel. De vier landen zijn Schotland, Wales, Engeland en Noord-Ierland. De eerste drie bevinden zich op één landmassa, het eiland Groot-Brittannië, dat van het Europese vasteland wordt gescheiden door het Kanaal. Noord-Ierland daarentegen ligt op het eiland Ierland en wordt van Groot-Brittannië gescheiden door het noordelijke kanaal van de Ierse Zee.
Noord-Ierland (niet langer lid van de EU) heeft een landsgrens met de Ierse Republiek (wel lid van de EU) en is vanuit de Republiek gemakkelijk per trein te bereiken. De overige drie leden van het Verenigd Koninkrijk zijn afgesneden van de rest van Europa, maar zijn nog steeds bereikbaar via de Kanaaltunnel die Calais in Noord-Frankrijk verbindt met Folkestone in Engeland.
Franse verbinding
Engeland is het grootste van de drie landen op het eiland Groot-Brittannië en het dichtst bij het vasteland van Europa. Een gezamenlijk project van de Engelse en Franse regeringen om een tunnel tussen de landen te ontwerpen en aan te leggen werd uiteindelijk in mei 1994 voltooid met de opening van de Kanaaltunnel, die vaak de Chunnel wordt genoemd omdat hij onder het Engelse kanaal ligt.
Het idee om een tunnel te bouwen van Engeland naar Frankrijk werd voor het eerst geopperd in 1802, maar de plannen werden in de ijskast gezet vanwege politieke zorgen over de nationale veiligheid. Een vroege poging van Engeland om in de 19e eeuw met de aanleg te beginnen mislukte en pas in 1988 werd begonnen met de werkzaamheden aan het project dat werd beheerd door Eurotunnel, een in Parijs gevestigd overheidsbedrijf, maar dat nu Getlink heet.
De oorspronkelijke ramingen voor de bouwkosten lagen rond de £5,5 miljard (€6,35 miljard) maar tegen de tijd dat het project klaar was, bedroegen de werkelijke kosten £9 miljard (€10,4 miljard) omdat technische, mechanische en veiligheidsproblemen tot vertragingen bij de bouw leidden. De Chunnel, die op de derde plaats staat van de langste spoortunnels ter wereld, is bijna 51 km lang en ligt op het laagste punt 115 meter onder zeeniveau.
Tegenwoordig rijden er passagiers- en goederentreinen door de Kanaaltunnel en is er een roll-on roll-off pendeldienst voor wegvoertuigen en personenauto’s.
Terminals
De terminals aan beide uiteinden van de Chunnel bevinden zich in Coquelles (vlakbij Calais in Frankrijk) en in Cheriton, vlakbij Folkestone aan de Engelse kant. Deze terminals zijn bedoeld voor het lossen van vracht en voertuigen, maar passagiers kunnen hun reis in de tegenovergestelde richting voortzetten naar Londen, Engeland of Parijs, Frankrijk.
Passagiers die reizen tussen Parijs en Londen worden op het instapstation gecontroleerd op instapkaarten, paspoorten en andere relevante reisdocumenten. In Londen is dit in St. Pancras International en reizigers uit Frankrijk nemen de Eurostar trein in Gare du Nord in Parijs. Bestuurders van voertuigen (en hun passagiers) worden gecontroleerd in de betreffende terminal in Folkestone of Calais voordat ze mogen instappen.
Republiek Ierland
Internationale reizigers die al in de Republiek Ierland zijn, zullen weinig moeite hebben om het Verenigd Koninkrijk binnen te komen via Noord-Ierland. In tegenstelling tot enkele jaren geleden is er geen fysieke grens tussen het noorden en het zuiden en kun je gewoon met de trein vanuit Dublin naar Belfast in Noord-Ierland reizen. Passagiers die van het zuiden naar het noorden reizen (en vice versa) kan om paspoorten of andere reisdocumenten worden gevraagd, maar in de praktijk gebeurt dit zelden.
De enige keer dat een bezoeker waarschijnlijk om een paspoort wordt gevraagd, is wanneer hij of zij Noord-Ierland verlaat per vliegtuig of boot en doorreist naar een van de andere landen van het Verenigd Koninkrijk of verder.
Het is ook mogelijk om per trein vanuit Ierland naar de Engelse steden Londen, Liverpool, Manchester en Birmingham te reizen, hoewel er ook een veerboottocht bij komt kijken. Vanuit heel Ierland kunnen aansluitende treinen naar Dublin worden genomen, waar passagiers overstappen op de Ierse veerboot die naar Holyhead in Wales vaart. Bij aankomst kunnen passagiers vanaf station Holyhead hun treinreis hervatten naar de gekozen bestemming in Engeland.
Andere Eurostar routes
Alle internationale aankomsten met de trein eindigen hun reis op het Londense station St. Pancras, maar niet alle reizen vertrekken vanuit Parijs omdat Eurostar nu diensten onderhoudt naar verschillende Europese bestemmingen.
Frankrijk
Frankrijk is goed vertegenwoordigd met rechtstreekse verbindingen van Londen naar Parijs, Marseille, Avignon, Lyon, Lille, Disneyland Parijs en de Franse Alpen.
België
De enige rechtstreekse route naar België is naar Brussel, waarbij de meeste treinen naar Brussel ook stoppen in Lille in het noorden van Frankrijk.
Nederland
Rotterdam en Amsterdam zijn nu aangesloten op het Eurostar-netwerk.
Passagiers die op weg zijn naar het Verenigd Koninkrijk moeten grenscontroles en paspoortcontroles ondergaan op het gekozen station voordat ze aan boord van de trein gaan en kunnen tijdens de reis nogmaals worden gecontroleerd.
Aangename ervaring
Engeland heeft een uitgebreid spoornetwerk, maar sinds de spoorwegen in de jaren 90 zijn geprivatiseerd, werkt het systeem niet altijd zo soepel als het zou kunnen of moeten. De spoorlijnen worden geëxploiteerd door meerdere spoorwegmaatschappijen onder de vlag van de National Rail Service. Maar omdat er zoveel handen aan het stuur zitten, hebben verschillende bedrijven verschillende ideeën over wat een goede treindienst is. Dit kan betekenen dat passagiers op een station aankomen en merken dat ze hun aansluiting op enkele minuten hebben gemist of dat de aansluitende trein pas over enkele uren vertrekt. Ondanks de voortdurende problemen is reizen per trein in het Verenigd Koninkrijk echter een prettige ervaring. De meeste treinen zijn schoon, comfortabel en (meestal) stipt.
Omdat Engeland, Schotland en Wales relatief klein zijn, zijn alle bestemmingen in het Verenigd Koninkrijk meestal binnen een paar uur te bereiken en er is een goed netwerk van hogesnelheidstreinen tussen de meeste grote Engelse steden.
Het oudste spoorwegsysteem ter wereld, dat in 1825 in gebruik werd genomen, is vandaag de dag snel en efficiënt en heeft als bijkomend voordeel dat je het schilderachtige platteland en landschap kunt bewonderen terwijl je comfortabel en op je gemak door de stad reist.